.:پرستــوی خیــــال:.

      باز اومدم واسه نگات بخونم              باز اومدم شب و بیدار بمونم
 باز اومدم تورو صدا کنم تا                  مثه شاپرکها تنها نمونم

       باز اومدم که دستات سرد نمونه         الهی مهربونم،دلت بی غم بمونه        
           باز اومدم بگم تنهایی سخته              الهی من فدات شم عاشقونه                
                               
باز اومدم که دستاتو بگیرم           واسه چشات الهی من بمیرم
     باز اومدم بگم خیلی عزیزی          با صدای مهربونت جون می گیرم 

باز اومدم که بشمریم ستاره            واسه صدات دلم آروم نداره
        باز اومدم بگم واسه تو جونم               دلکم بدجوری بی قراره          
                          
باز اومدم موهامو ناز کنی            اونارو شونه کنی و باز کنی
      باز اومدم که پشت در بمونم             درو آخر بروم باز کنی          
 
باز اومدم بگم دوستت دارم            جونمو زیر پات می زارم
      تو رو جون شقایقا نرو                   اگه از پیشم بری کم میمیرم

به تو تقدیم میکنم تمام احساسات دورنم را که مشتاقانه تو را طلب میکنند.


به تو تقدیم میکنم لحظه لحظه های دلتنگی ام را که به وسعت تمام روزهایی

است که بی تو سرکردم.


وبه تو تقدیم میکنم عشق را که در تپشهای قلبم و دراشتیاق چشمان همیشه

منتظرم یافتم.


این ارزشمندترین هدیه من به توست   گوشه ای از قلبت پناهش ده وبا

خورشید مهربانی ات نگهبانش باش. همیشه در خاطرم خواهی ماند.

عشق                                      بیداد    من

باختن                  یعنی                    لحظه                 عشق

جان                          سرزمین             یعنی                        یعنی

زندگی                                 پاک من عشق                               لیلی و

قمار                                                                                    مجنون

در                              عشق یعنی ...           شدن

ساختن                                                                            عشق

دل                                                                                   یعنی

کلبه                                                                        وامق و

یعنی                                                                   عذرا

عشق                                                           شدن

  من                                                عشق

 فردای                                یعنی

  کودک                        مسجد

  یعنی             الاقصی

عشق  من

 

عشق                                      آمیختن                                         افروختن

یعنی                                 به هم          عشق                               سوختن

چشمهای                      یکجا                    یعنی                       کردن

پر ز                 و غم                            دردهای             گریه

خون/ درد                                                   بیشمار

 

  عشق                                 من

    یعنی                           الاسرار

    کلبه                  مخزن

دوستت دارم ای تک رویای زندگی من

   دوستت دارم ای تنها عشق من  تو تک چراغ زندگی منی

 با من بمان تو آن تک واژه زندگی من هستی
دوستت دارم ای تنها عشق من تو  تک خوشی زندگی منی

با من بمان تو آن تک عشق زندگی من هستی
دوستت دارم ای تنها عشق من  تو تک کلید خوشبختی منی

با من بمان تو آن تک یاردوران تنهایی من هستی
دوستت دارم ای تنها عشق من  تو تک ستاره ی زندگی منی

با من بمان تو آن  تک نیاز زندگی من هستی
دوستت دارم ای تنها عشق من  تو تک امید زندگی منی

با من بمان تو آن تک آوای زندگی من هستی
دوستت دارم ای تنها عشق من  تو تک دوست شبهای منی

با من بمان تو  تک معنی دهنده زندگی من هستی
دوستت دارم ای تک رویای زندگی من

مگذار که عشق ، به عادتِ دوست داشتن تبدیل شود !
مگذار که حتی آب دادنِ گلهای باغچه ، به عادتِ آب دادنِ گلهای باغچه بدل شود !

عشق ، عادت به دوست داشتن و سخت دوست داشتنِ دیگری نیست ، پیوسته نو کردنِ خواستنی ست که خود پیوسته ، خواهانِ نو شدن است و دیگرگون شدن.

تازگی ، ذاتِ عشق است و طراوت ، بافتِ عشق . چگونه می شود تازگی و طراوت را از عشق گرفت و عشق همچنان عشق بماند ؟

عشق، تن به فراموشی نمی سپارد ، مگر یک بار برای همیشه .

جامِ بلور ، تنها یک بار می شکند . میتوان شکسته اش را ، تکه هایش را ، نگه داشت . اما شکسته های جام ،آن تکه های تیزِ برَنده ، دیگر جام نیست .

احتیاط باید کرد . همه چیز کهنه میشود و اگر کمی کوتاهی کنیم ، عشق نیز .
بهانه ها جای حسِ عاشقانه را خوب می گیرند..................

  فقط با
 صدای لرزانت پرسیدی
       چشمان کدام بی رحمی بود که ندید تن زخمی ات جایی دگر برای خنجرش ندارد؟؟
        سرم را پایین انداختم وپاسخ دادم
خنجر نداشت و جز نوازش چیزی از دستان مهربانش ندیدم
با دستانت خواستی نوازشم دهی ولی دستانت را کنار کشیدم ...خواستی بپرسی ولی ادامه دادم
اری نوازش هایش،چشمان مهربانش و گرمی سخنانش ....نمی دانستم اگر برود روزی خنجری بر قلبم خواهد شد
سخنانم که تمام شد فهمیدی قصه ی تنهایی قلبم را،از جایت بلند شدی و با بغضی که سخت می کرد سخنانت را
گفتی هنوز دیر نشده بعد کفشهایت را پوشیدی تا پیدایش کنی  گمشده ام را...چشم هایم را بستم و فریاد زدم
نه نه  نه ...نرو نرو
ترو خدا  دوباره نرو...نرو و زخمام و دوباره تازه نکن
از حرفام چند ساعتی خشکت زد بعد رو به من کردی ،مثل بارون گریه می کردی
اره باورت نمی شد
نشستی اشکات و به گونه هام زدی و با خنده گفتی
ببین اشکای هردوتامون شورند
بعد گفتی
همیشه منتظر همین یه کلمه بودم
000نرو000

بیا بیا هم نفسم ای بهترین یار و کسم
چشمام هنوز منتظرند بجون چشم تو قسم

قدم قدم سایه میشم میرم به زیر پای تو
به  آب آتیش میزنم نفس نفس برای تو

ای بهترین هم نفسم شدی همه یار و کسم
 بگو که تا تازه بشم رها بشم از قفسم

از ته دل داد میزنم عاشق تو فقط منم
بیا که با تو فقط زنده ام تازه میشه روح و تنم

بیا که عادتم شدی دوری تو طاقت ندارم
فقط با عطر تن تو چشمام روی هم میزارم
 ای بهترین

تور ا به جای همه مردانی که نشناخته ام دوست دارم
تو را به جای همه روزگارانی که نمی زیسته ام دوست دارم
برای خاطر عطر گستره ی بیکران و برای خاطر عطر نان گرم
برای خاطر جانوران پاکی که آدمی نمی رماندشان

تو را برای خاطر دوست داشتن دوست می دارم
تو را به جای همه مردانی که دوست نمی دارم دوست می دارم.
جز تو، که مرا منعکس تواند کرد؟ من خود، خویشتن را بس اندک می بینم.
بی تو جز گستره یی بی کرانه نمی بینم

میان گذشته و امروز
از جدار آینه ی خویش نتوانستم
می بایست تا زنده گی را لغت به لغت فرا گیرم
راست از آن گونه که لغت به لغت از یادش می برند.

تو را دوست می دارم برای خاطر فرزانه گی ات که از آن من نیست
تو را برای خاطر سلامت

به رغم همه آن چیزها که به جز وهمی نیست دوست می دارم
برای خاطر این قلب جاودانی که بازش نمی دارم
تو می پنداری که شکی، حال آن که به جز دلیلی نیستی
تو همان آفتاب بزرگی که در سر من بالا می رود
بدان هنگام که از خویشتن در اطمینانم.
 

اگر خنده از لبهایم گریزد

اگر اشک از چشمهایم گریزد

اگر از گریه دریایی بسازم

اگر از خنده رویایی بسازم

لحظه ای از یاد تو دور نخواهم ماند