.:پرستــوی خیــــال:.

           ز من مپرس کی ام یا کجا دیار من است

                                                                                       زشهر عشقم و  دیوانگی شعارمن است

                      منم ستاره ی شام و تویی سپیده ی صبح

                                                                                      همیشه سوی رهت چشم انتظارمن است

                      چو برکه از دل صافم فروغ عشق بجوی

                                                                                       اگرچه آیت غم چهره پرشیار من است

                      مرا به صحبت بیگانگان مده نسبت

                                                                                       که من عقابم و مردار کی شکار من است

                      دریغ سوختم از هجر و بازمرد حسود

                                                                                       درین خیال که دلدار در کنارمن است

                      درخت تشنه ام و رسته پیش برکه ی آب

                                                                                       چه سود غرقه اگر نقش شاخسار من است

                      به شعله ای  که فروزد به رهگذار نسیم

                                                                                       نشانی از دل پرسوز بی قرار من است

                      چو آتشی که گذارد به جای خاکستر

                                                                                       زعشق ؛ این دل افسرده یادگار من است