.:پرستــوی خیــــال:.

هدیه ای که برای تولد من آورده بود یک تابلو بود که با خط درشت رویش نوشته بود

زندگی پوچ و بی معناست ، در صورتی که او همیشه به من می گفت : تو تموم زندگی منی !

تا دنیا دنیاست بمون کنارم

من هیچ کی رو غیر تو دوست ندارم

تا دنیا دنیاست دل من فداته

اون دلی که عاشقه خنده هاته

یادمه که همیشه میگفتی :

برو من همیشه پشتت هستم

ولی هیچ وقت فکر اون خنجری که پشتت قایم کرده بودی رو نمی کردم !

اگر تو نبودی زمین یک زیر سیگاری گلی بود

جایی برای خاموش کردن بی حوصلگی ها

شکسته های دلت را به بازار خدا نبر

خدا خود بهای شکسته دلان است

رنگ گل لاله رو لباته

دل در پی توست و چشم براته

من دوست دارم قد یه دنیا

روی سر ما عزیز تو جاته

دلت آیینه ی ایثار عشق است

نگاهت معنی بیدار عشق است

تو در آبادی دل خانه داری

تو را دیدن همان دیدار عشق

خیلی وقتها آدما برای اینکه رو قولشون وایسند

قولشون رو زیر پا میزارند تا بتونند روش وایسند !

آنکه دلی برای دوست داشتن به ما داد

کاش دلی هم برای تحمل دوری ها می داد

غریبه در حال عبور از جاده ای بی انتها بود و زیر لب با خود می گفت :

جاده ی بیچاره ، تو هیچوقت معنای عشق را نخواهی فهمید ، و جاده در دل خود می گفت :

لعنت به این عشق ، سال هاست که با التماس زیر پای تو افتاده ام

و برای برگشتت جاده شدم ولی تو هرگز نفهمیدی